Koty  brytyjskie - jedna z najstarszych ras. W przeciwieństwie do innych ras, których historia opiera się często na mitach i legendach, pochodzenie kota brytyjskiego jest dość dobrze udokumentowane. Przodkowie tych kotów przywiezieni zostali do Europy z Egiptu. Rzymianie upodobali je sobie szczególnie, a to za ich wspaniałe umiejętności łowieckie, które okazały się bardzo pomocne w ochronie zapasów żywności przed szkodnikami. Warto zauważyć , że na początku XX wieku koty niebieskie krótkowłose miały dwa zupełnie odmienne typy urody. Pierwsze to kot brytyjski – duży, muskularny,  misiowaty i wytrzymały, o okrągłej głowie i okrągłych kształtach ; drugi to kot rosyjski niebieski – elegancki, smukły, o trójkątnej głowie. Oba te typy konkurowały ze sobą , aż w końcu podzielono je na dwie osobne rasy. Po pierwszej wojnie światowej GCCF(federacja felinologiczna z Wielkiej Brytanii – The Governing Council of the Cat Fancy) oświadczyła, że tylko trzy pokolenia i młodsze powstałe w wyniku krzyżowania kota brytyjskiego z kotem perskim mogą być pokazywane na wystawach i uznane za prawdziwe koty brytyjskie.  Zarządzenie to znacznie zmniejszyło stada hodowlane , a dodatkowo II wojna światowa wstrzymała prace hodowców. Po zakończenie wojny okazało się, że materiału genetycznego w postaci kotów brytyjskich było bardzo niewiele, dlatego znowu zaczęto ratować się innymi rasami – kotami perskimi i rosyjskimi niebieskimi. Od tamtej pory popularność  kotów brytyjskich nieustanie wzrasta.   Hodowla kotów brytyjskich w Polsce nie ma jeszcze zbyt długiej historii, bo pierwsza kotka trafiła do polski 1994. Cechy ich wyglądu w połączeniu z pogodnym usposobieniem z pewnością złożyły się na ogromny sukces tej rasy, która obecnie jest zaliczana do najbardziej popularnych w Polsce.